Οι κατωτέρω αποφάσεις είναι πολύ σημαντικές και στις δύο περιπτώσεις:
Και γιατί προκαλούν ΑΦΕΣΗ ΧΡΕΟΥΣ για μικρομεσαίους επιχειρηματίες (όχι για υπερχρεωμένα νοικοκυριά που η ευαισθησία είναι μεγαλύτερη), και κυρίως η δεύτερη διότι έχει σημαντικότατες ευεργετικές «παρενέργειες» για εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, αφου ΔΕΧΕΤΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΑ ότι οι εγγυητές επιχειρηματικών δανείων προστατεύονται ΩΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ!!!!
Α. Οι πρώτες δύο αποφάσεις (συναφείς) 71/2017 & 1757/2017 Μον. Πρωτοδικείου Αθηνών
Δέχονται ότι είναι άκυρη η διαταγή πληρωμής που εξέδωσε Τράπεζα για το σύνολο οφειλής, καθώς θεωρεί ότι με την κατάσχεση που προέβη η Τράπεζα στον ατομικό λογαριασμό του δανειολήπτη επιχειρηματία μέρους της συνολικής οφειλής, ουσιαστικά προέβη σε ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΟΣΒΕΣΗ ΧΡΕΟΥΣ, καθώς η Τράπεζα από το σύνολο της αρχικής οφειλής ύψους 100.000 ευρώ + τοκους, κι ενώ είχε υποβάλλει συμβιβαστική πρόταση ο δανειολήπτης για καταβολή εκ μέρους του 68000, κατέσχεσε τα 39000 ευρώ από τον ατομικό του λογαριασμό. Άρα, με την απόφαση αυτή ακυρώνεται η διαταγή πληρωμής για το υπερβάλλον ποσόν των 39.000 έως του αρχικού των 100.000 + τόκοι (περίπου 130.000 σήμερα) και πλέον η οφειλή που έχει είναι μόνον το υπόλοιπο εκ των προταθέντων από τον δανειολήπτη 68.000-39000 = 29000 ευρώ.
Είναι σημαντικές διότι σπανιότατα δέχονται τέτοιο επιχείρημα τα Δικαστήρια, ότι δηλαδή είναι έγκυρη η αντιπρόταση του δανειολήπτη, εάν δεν έχει αιτιολογημένα απορριφθεί από την Τράπεζα στο μεταξύ και ότι έτσι στην πραγματικότητα μέσω της δικαστικής απόφασης θεωρείται ότι διά της κατασχέσεως του ποσού του δανειολήπτη ως αναγκαστικού μέτρου, η Τράπεζα έχει προβεί σε ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΟΣΒΕΣΗ ΧΡΕΟΥΣ κατά τον ΑΚ 454!
Β. Η υπ’ αριθμόν 2424/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών
H απόφαση αυτή έχει τεράστια σημασία για δεκάδες χιλιάδες δανειολήπτες – επιχειρήσεις, όπου κατά πάγια πρακτική εγγυητές τους είναι οι ίδιοι οι επιχειρηματίες και οι οικογένειές τους καθώς αποδέχεται ότι ΚΑΙ αυτές οι περιπτώσεις καλύπτονται από τις ευεργετικές διατάξεις της Νομοθεσίας Προστασίας του Καταναλωτή, πράγμα που έως τώρα το αρνούνται οι Τράπεζες κι επίσης αποδέχεται την παρανομία του όρου υπολογισμού των τόκων επί 360 ημέρες και όχι 365 ως άκυρου και καταχρηστικού!
Με την υπ’ αριθμόν 2424/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών έγινε δεκτή Αίτηση περί Αναστολής εκτελέσεως Διαταγής Πληρωμής που άσκησε δανειολήπτρια – ανώνυμη εταιρεία με αντικείμενο την εμπορία ιατρικών ειδών και ο εγγυητής της δανειακής συμβάσεως κατά πιστωτικού ιδρύματος.
Με την ως άνω απόφαση κρίθηκε ότι
(α) οι αιτούντες, και δη η μεν πρώτη – δανειολήπτρια – ανώνυμη εταιρεία με αντικείμενο την εμπορία ιατρικών ειδών – ως τελικός αποδέκτης των τραπεζικών υπηρεσιών της καθ’ ης και ο δεύτερος – εγγυητής της δανειακής συμβάσεως – ως εγγυητής υπέρ της πρώτης είναι καταναλωτές υπό την έννοια του άρθρου 1 § 4 περ. α’ του ν. 2251/1994 περί προστασίας των καταναλωτών.
(β) ο όρος της συμβάσεως παροχής πιστώσεως με αλληλόχρεο λογαριασμό σύμφωνα με τον οποίο οι τόκοι υπολογίζονται με βάση το έτος 360 και όχι 365 ημερών είναι άκυρος ως καταχρηστικός Γενικός Όρος Συναλλαγών, βάσει της διατάξεως του άρθρου 2 §§ 6 & 7 του ν. 2251/1994 περί προστασίας των καταναλωτών, παράνομος και αντίθετος με την αρχή της διαφάνειας, με αποτέλεσμα η απαίτηση της τράπεζας να καθίσταται μη εκκαθαρισμένη. Κρίθηκε δε, ότι με την προβολή του σχετικού λόγου ανακοπής «δεν βάλλεται ο λογιστικός υπολογισμός της επιδικασθείσας απαιτήσεως αλλά πρωτίστως το κύρος του σχετικού συμβατικού όρου, η εφαρμογή του οποίου οδήγησε στην παράνομη επαύξηση της οφειλής των αιτούντων».
(γ) η διαμόρφωση της οφειλής είναι αποτέλεσμα εφαρμογής της άνω παράνομης τακτικής, το δε ύψος της παράνομης χρέωσης δεν μπορεί να προσδιορισθεί από τα προσκομισθέντα έγγραφα δυνάμει των οποίων εκδόθηκε η επίδικη Διαταγή Πληρωμής, αφού δεν είναι δυνατός ο διαχωρισμός των επιμέρους παρανόμως υπολογισθέντων ποσών. Συνεπώς, κρίθηκε ότι πιθανολογείται η ευδοκίμηση της Ανακοπής τουλάχιστον κατά τον σχετικό λόγο αυτής.
(δ) ενόψει των ανωτέρω, η συνέχιση της εκτέλεσης θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη στους αιτούντες, καθώς θα καταστεί ανέφικτος ο τραπεζικός δανεισμός τους και αναπόφευκτα θα τεθεί σε κίνδυνο η συνέχιση της εμπορικής τους δραστηριότητας.